Deze 10 jaar oude Ledaig is een goede introductie. Voordat ik de fles kocht heb ik aardig wat reviews gelezen over Ledaig (van Ledaig zelf en onafhankelijke bottelaars). Allemaal hadden ze een ding gemeen, het is goed spul. Hier mijn ervaring.

Vegetatie en zoete turf. Lucht van de zee en bosvruchten. Geen vers fruit, meer jam, siroop of confituur. Verder is er olie, zeewier en tabak.

Met water wordt de neus zoeter. Meer bosvruchten en vanille. Zoete tabak voor in een waterpijp.

Lekkere geuren waar een boel gebeurd. Fris en een beetje smerig. Ik blijf mijn neus erin steken om te ruiken.

Ziltig met turf, rook en as. Kappertjes. Gevolgd door peper en vanille.

Water maakt ook hier de whisky zoeter. Zoethout en kersen winegums. De turf en rook zijn meer op de achtergrond.

Net als de neus wordt de smaak iets te zoet voor mij met water. Deze hoeft van mij geen water te hebben.

Lang met peper en zout. Daarna zoethout en as. Beetje medicinaal.

De peper wordt minder met water. Nog steeds ziltig met vanille en verband hout.

 

Ja, dit is inderdaad goed spul! Goede balans tussen turf, mineralen en zoete smaken. Sterk vanaf de neus tot en met de afdronk. Ik moet hier een vergelijking maken. Als Ardbeg Ten en Talisker 10 een baby zouden krijgen, dan zou dit best het resultaat kunnen zijn. Al het goede van beide met wat fruitigheid van Tobermory erbij. Ik vind het prima dat Ledaig niet heel populair is, meer voor mij! Maar met plezier deel ik met jullie dat dit echt goede whisky is. Haal en fles in huis als je dat nog niet hebt gedaan!