Er is iets magisch aan jonge Islay whisky’s en Lagavulin 8 is een goed voorbeeld. Precies wat ik zoek in een Islay: krachtige turf, simpel en effectief.

Het laat ook zien dat leeftijd maar een nummer is. Een hogere leeftijd betekent niet automatisch een betere whisky. Het draagt de 8 met trots, geen reden voor een hippe naam en zonder leeftijd (wat vaak gebeurd onder de 10 jaar oud).

Neus:
Turf en rook springen direct uit het glas. Brandstof. Limoen en citroenschillen. Drijfhout uit zee. Vanille en granen op de achtergrond.
Een paar druppels water brengen meer vanille en kruiden naar voren. Vooral kaneel. Het ruikt als een rokerige appeltaart!

Smaak:
Olieachtig in de mond. Het distillaat domineert, net als bij de neus. Turf en rook, maar niet overweldigend. Peper. Simpel, maar geeft precies wat je zoekt. Licht verbrande geroosterde boterham op de achtergrond.
De smaken worden iets zoeter en kruidiger met water. 

Afdronk:
Lang met rook en as. Hout en wat zeewier.
Met water blijven de rook en as tintelen op de tong, met een klein beetje vanille erbij.

De turf en het distillaat zijn nog zo levendig. Niet alleen de smaak en geur, maar ook hoe het in het glas eruit ziet. Een donkere sherry gerijpte whisky is prachtig, maar dat is een bourbon gerijpte whisky ook. De kleur van licht stro is prachtig en past er perfect bij.
Het is misschien niet de meest complexe whisky, maar wel een aanrader. Ik zou deze eigenlijk altijd boven de Lagavulin 16 kiezen.
Samenvattend: een mooie, jonge en eerlijke Islay whisky!